https://template.vuinsider.com/

Page Nav

HIDE

BREAKING NEWS:

latest

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Η εικόνα στα Λιόσια φανερώνει την πίκρα μιας χαμένης ευκαιρίας

  Τόσο καιρό προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αναφορικά με ένα θέμα που «καίει» και που συζητιέται πολύ στα ΑΕΚτσήδικα στέκια κ...

 


Τόσο καιρό προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά αναφορικά με ένα θέμα που «καίει» και που συζητιέται πολύ στα ΑΕΚτσήδικα στέκια και αφορά το μπασκετικό τμήμα της Ένωσης και την απαξίωση που βιώνει, ρίχνοντας κανείς μια ματιά στις κερκίδες του κλειστού των Άνω Λιοσίων σε όλα τα φετινά παιχνίδια της Βασίλισσας. Και δεν μπορώ! Είναι ένα ζήτημα, για το οποίο πολλοί προτιμούν να μη μιλήσουν, να το προσπεράσουν, να πάνε παρακάτω.

Γράφει ο Νάσος Γρυπαίος 

Απόψε λοιπόν δεν θα μιλήσουμε για τα αγωνιστικά του μπάσκετ, δεν θα ασχοληθούμε με τη νίκη κόντρα στην «φωτοβολίδα» του Προμηθέα που κάποιοι καλοθελητές έτρεξαν να χαρακτηρίσουν «νίκη σε ντέρμπι», όπως σκοπίμως έπραξαν και στο ματς με τον Κολοσσό της Ρόδου. Σε όποια κατάσταση κι αν είμαστε, ντέρμπι δεν θα παίξουμε ποτέ κόντρα σε ομάδες - «πυροτεχνήματα». Δεν θα ασχοληθούμε λοιπόν κι ας παίζουμε έναν τελικό απέναντι στην Ρέτζιο Εμίλια αύριο. Εδώ μιλάμε για κάτι πολύ πιο «βαρύ» ως προς την σημασία του.

Όταν είσαι επαγγελματίας και μη παίκτης, το να παίζεις σε ένα άδειο γήπεδο, είναι πολύ άχαρο και άβολο. Δεν σου δίνει τον παλμό και το ρυθμό που χρειάζεσαι από την κερκίδα. Όλοι το ξέρουν αυτό έτσι; Δεν χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα και δεν χρειάζεται να είσαι αθλητής για να το αντιληφθείς.

Ένα τιγκαρισμένο γήπεδο δίνει «φτερά» στα πόδια του παίκτη και προσθέτει άγχος και φόβο στον αντίπαλο. Συνεπώς συνιστά ένα υπερόπλο στα χέρια σου που αν το χρησιμοποιήσεις σωστά μπορεί να σου φέρει πολλά: Από μια απλή νίκη, μέχρι τρόπαια και διακρίσεις. Βραδιές που μένουν ανεξίτηλες, επιτεύγματα για τα οποία η ομάδα μόχθησε μήνες ή και χρόνια, που «νίκησε γιατί δεν μπορούσε να χάσει». Ένα γεμάτο γήπεδο πάντως, μπορεί να κάνει και μια ομάδα του 6, ομάδα του 8.

Ναι, ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο μπάσκετ της ΑΕΚ. Το έπραξε σωστά ή αδίκως; Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό! Κανείς δεν μπορεί να ρίξει το ανάθεμα ή να δικαιώσει την στάση της αποστασιοποίησης στον λαό της ΑΕΚ ο οποίος έχει αποδείξει στην πράξη και επί σειρά δεκαετιών την στήριξη του στην ομάδα. Και δεν εννοώ μόνο το ποδόσφαιρο γιατί ΑΕΚ δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Μιλάμε για στήριξη ακόμη και σε φρικτές συγκυρίες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας. Ούτε εδώ δεν χρειάζεται να αναπτύξουμε περισσότερο, όσοι ασχολούνται με τα της Ένωσης στο σύνολο των αγωνιστικών της τμημάτων καταλαβαίνουν πολύ καλά. 

Μήπως τα 13 χιλιάδες «κιτρινόμαυρα» διαρκείας στο ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα στην... Γ' Εθνική το -όχι και τόσο μακρινό- 2013 δεν αποτελούν ρεκόρ, ιδιαιτέρως από τη στιγμή που ήταν περισσότερα από αυτά του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ που έπαιζαν στην Ευρώπη; 

Μήπως τα απανωτά Sold out στο χάντμπολ και η «δίψα» του κόσμου για ένα τμήμα που έχει το πιο... ΑΕΚτσήδικο DNA στον ελληνικό αθλητισμό, φανερώνει πως ο κόσμος έγινε λάτρης της χειροσφαίρισης; 

Όχι βέβαια!

Ο κόσμος δεν είδε φως και μπήκε, είδε όραμα και μπήκε. Και αυτή η μαγική λέξη, το όραμα, είναι ικανή να εμπνεύσει, όχι 13 χιλιάδες, αλλά 113 και ακόμη περισσότερους.

Λένε πολλοί, φταίνε τα Λιόσια. «Γιατί επέλεξες αυτό το γήπεδο πρόεδρε, δεν είναι καλή η περιοχή, δεν εξυπηρετεί η συγκοινωνία, είναι στο πουθενά»; Ε λοιπόν σας πληροφωρώ πως δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά!

Προσοχή: Δεν εννοώ για ΟΛΟΥΣ τους ΑΕΚτσήδες! Μιλάω όμως για μια μεγάλη πλειοψηφία. Έχουμε δει παιχνίδια της Βασίλισσας σε πολλές και διάφορες έδρες. Σίγουρα δεν είναι μόνο η τοποθεσία. Δεν είναι μόνο αυτό. Δεν μπορεί να είναι!

Η εικόνα στα Λιόσια φανερώνει την πίκρα μιας χαμένης ευκαιρίας. Μιας ευκαιρίας της ΑΕΚ να «σπάσει» το κατεστημένο, σε ένα φάσμα πολύ διαφορετικό από οποιοδήποτε άθλημα. Ένα άθλημα που δεν παίζεται στα «ίσα», επειδή κάποιοι φρόντισαν με στωικότητα γι' αυτό. Μιας ευκαιρίας που είχαμε, μετά το «θρυλικό» 2018, μια χρονιά ανάστασης της μπασκετικής ΑΕΚ με τον ενθουσιασμό στα ύψη λόγω της κατάκτησης του ηρωϊκού Κυπέλλου αλλά και της ευρωπαϊκής κούπας. Το ίδιο και αργότερα, με τον Ολυμπιακό υποβιβασμένο. 

Σίγουρα δεν γίναμε ΑΕΚ για τα τρόπαια. Νιώθουμε ευλογημένοι ως ΑΕΚτσήδες για όσα έχουμε πετύχει σε όλα τα αθλήματα ακόμη κι αν πολλές φορές χρειάστηκε η διπλή και τριπλή προσπάθεια κόντρα στους ισοπεδωτές του ελληνικού αθλητισμού που... αιωνίως ήλεγχαν τα πάντα. Εκατοντάδες τίτλοι που ήρθαν με πάθος, αίμα, με ψυχή. Όσα όμως πετύχαμε είναι κρυστάλλινα. Αδιαμφισβήτητα. Μάγκικα. ΑΕΚτσήδικα! Θα τα θυμόμαστε για μια ζωή. Γιατί δεν είναι σαν τα δικά τους.

Δεν είναι δύσκολο να «ψήσεις» έναν Ενωσίτη, να κάνει υπομονή, να δει την ομάδα του σε χαμηλότερα στάνταρ από αυτά που ο ίδιος θέτει στο νου του. Έχει ξαναγίνει...Και όχι μόνο στο μπάσκετ. Όλο το φαρμάκι του κόσμου μπορεί να καταπιεί ο Ενωσίτης. Δώσ' του όμως όραμα. Όραμα διάολε, εκεί είναι η μαγική λέξη. Για μια νέα αρχή, ακόμη κι όταν έχεις να παλέψεις το τέρας που σε «χτυπά» με πολυβόλα και συ στοχεύεις κρυμένος στην γωνία με μια σφεντόνα.

Ακόμα και σε ένα άθλημα όπου η τράπουλα είναι σημαδεμένη, όπως η απαξιωμένη - καταντημένη Basket League των τριών - τεσσάρων ταχυτήτων, με αυτούς που εκκινούν με εκατομμύρια στα ταμεία, εγγυημένα, όμορφα και απλά, όταν εσύ κάθε καλοκαίρι ψάχνεις τις τσέπες σου. Μοιάζει αδύνατο να χτυπήσεις τη «Λερναία Ύδρα», όμως κάποιος φρόντισε τότε να το κάνει δυνατό. Και λέγεται Μάκης Αγγελόπουλος. Με τα λάθη και τα σωστά του, λάθη που ο ίδιος κλήθηκε να πληρώσει και πορεύτηκε με αυτά, αναζητώντας διέξοδο. Και ακόμη την αναζητεί!

Είναι όμως ο Μάκης των τίτλων, του ακατόρθωτου, του ωραίου μπάσκετ, των ευρωπαϊκών προκλήσεων, του μεγαλείου. Αυτός που πήρε μια ΚΑΕ που συνεδρίαζε στα Goodys και την έβαλε ξανά στον χάρτη. Με δικό της γήπεδο. Ανανεώνοντας την τροπαιοθήκη της. «Μοναδικός συνοδοιπόρος ο κόσμος» έλεγε. Με τα καλά και τα λάθη του. Ακόμη κι αν πάτησε λίγο πιο μακριά από όσο του επέτρεπε το βήμα του και το πληρώσαμε μετά.

 Υπάρχει και μια τελευταία εκδοχή! Να μην ασχοληθείς με όλα αυτά και να έρθεις την Τετάρτη! Παίζει ματς - «τελικό» η ΑΕΚ μας διάολε!